Ans en Riet werken al 15 jaar als vrijwilliger bij Noorderkroon “Ik ben gewoon echt een mensen mens”

BrabantZorg locaties Noorderkroon en ‘t Geerke in Den Bosch vieren dit jaar hun 15 jarig bestaan. En deze twee locaties zijn niet de enige die iets te vieren hebben dit jaar. Vrijwilligers Ans Henrion Verpoorten en Riet de Wit vieren namelijk ook hun 15 jarig jubileum bij Noorderkroon! Wij spreken Ans en Riet over de afgelopen 15 jaar bij BrabantZorg.

“Ik kwam hier destijds omdat mijn buurman hier woonde”, vertelt Riet. “De toenmalige teammanagers zorg en welzijn zochten nog vrijwilligers en mijn man had mij hier aangemeld. Vijftien jaar later ben ik hier nog steeds.” Ans heeft voorheen ook veel vrijwilligerswerk gedaan, onder andere op een school voor moeilijk opvoedbare kinderen en in een gemeenschapshuis achter de bar. 

Riet haar man is twee jaar geleden overleden en haar zoon is recent overleden. Riet vertelt; "Het is niet te bevatten, daarom ben ik blij dat ik hier kan werken. Ik wil gewoon doorgaan zoals ik het de laatste twee jaar heb gedaan en dat heb ik ook aan mijn zoon beloofd. 's Morgens ga ik lekker met de mensen koffie drinken. De andere vrijwilligers begrijpen mij heel goed en ze weten of het goed met mij gaat of niet. Ze zeggen wel eens dat ze aan mijn kleding zien hoe het met mij gaat.”

“De andere vrijwilligers begrijpen mij heel goed en ze weten of het goed met mij gaat of niet.”

Mensen mens
Ans en Riet kennen elkaar al 15 jaar. Ans vertelt; “We zijn goed op elkaar ingespeeld. We hoeven ook niet altijd iets te zeggen, soms kijken we alleen. Dat is meer dan genoeg. Het vrijwilligerswerk doe je ook voor je medemens. Je ziet dat het steeds slechter gaat, maar zolang ze jou nog herkennen, ook al weten ze je naam niet, dan weet je dat het goed zit. Ik ben gewoon echt een mensenmens.”

Het vrijwilligerswerk is wel wat veranderd in de afgelopen jaren. “Toen wij begonnen was het wel heel anders dan dat het nu is. Nu is het meer een-op-een contact terwijl ik vroeger een kaartclub begeleidde van veertien mensen en dan kon ook prima”, vertelt Riet. Elke donderdagmiddag kan je bij de handwerkclub aanschuiven die Riet begeleidt. “Van een grote lap maken wij beestjes en die proberen we te verkopen. Van het geld gaan we dan weer iets leuks doen.”

Na afloop van de activiteit gaan ze samen een kop koffie drinken en nakletsen en soms een hapje eten. “Als er wat is, dan spreken we dat uit”, vertelt Ans. “Wij gaan vanavond samen met de handwerk vrijwilligersgroep gourmetten, er is een medevrijwilliger al 25 jaar in dienst”, vertelt Riet. “We zijn een prachtige groep vrijwilligers, we hebben alles voor elkaar over en we doen het voor elkaar als je het vraagt. En we vangen elkaar goed op. Ik weet zeker dat wij de leukste vrijwilligersclub zijn van alle vrijwilligers die hier werken”, lacht Riet.

“De mensen mogen ook gewoon binnenkomen en even een praatje maken. Iedereen moet welkom zijn.”

Samen een kop koffie drinken
In de afgelopen vijftien jaar hebben Ans en Riet ook bijzondere momenten meegemaakt. Ans vertelt een mooi verhaal over wat haar altijd bij is gebleven. “Op Noorderkoon woonde een Joodse vrouw met een lapje voor een oog. Ze had tijdens de oorlog verschrikkelijke dingen meegemaakt. Ik heb zelf ook Joodse familie en dat zag ze gewoon aan mijn gezicht. Ze kwam altijd naar mij toe en ze zei dan ‘Wij knijsen het wel’. Zo van: ‘komt wel goed’.”

“Ik krijg te horen van de bewoners dat ze mij hebben gemist om een kop koffie te drinken, dat doet me goed”, vertelt Riet. “Ik krijg niet alleen steun van mijn kinderen, maar ook van de andere vrijwilligers en van mijn buren. De afgelopen twaalf jaar, daar kijk ik heel positief op terug, die waren geweldig. In de afgelopen drie jaar heb ik veel meegemaakt en wel eens gedacht ‘Wat doe ik nog hier’, maar je doet het echt voor de mensen.”

“Als het zo door blijft gaan dan blijf ik het gewoon doen zoals ik het nu doe voor de mensen.”