Dorenda vertelt over het traject perspectief op werk (POW)

Perspectief op werk (POW) is een traject gericht op medewerkers die langdurig hun werk niet kunnen uitoefenen, bijvoorbeeld door ziekte. POW bestaat uit 5 workshops van 3 uur, begeleid door twee trainers en richt zich op het versterken van de medewerker om zelf regie te pakken in zijn/haar re-integratie. Dorenda doorliep het traject en vertelt hoe zij dit heeft ervaren.

“Perspectief op werk is een stukje begeleiding om je pad te kunnen hervatten”, vertelt Dorenda. Je krijgt op een hele zachte maar duidelijke manier een spiegel voor en dat brengt je waar je moet zijn. De bedoeling is echt dat je zelf gaat onderzoeken ‘wat kan ik en wil ik en past er bij mij’. Wanneer je het stukje zelfreflectie lastig vindt, krijg je daar ook de tools voor aangereikt. Er is ruimte om je grenzen aan te geven. Je doet het echt voor jezelf en het is voor iedereen binnen BrabantZorg”.

Vanaf dag één dacht ik al ‘dit voelt goed’
Dorenda werkte voorheen als management assistente in de metaalsector voordat ze bijna drie jaar geleden de switch naar de ouderenzorg maakte. “Ik heb contact gezocht met een mevrouw uit mijn straat die al 40 jaar in de zorg werkt, om eens over werken in de zorg te praten. Uiteindelijk ben ik naar BrabantZorg locatie Maasland in Herpen gegaan met de vraag of ik mee mocht lopen om te kijken of de zorg iets voor mij zou zijn. Vanaf dag één dacht ik eigenlijk al ‘dit voelt goed’. Ik heb uiteindelijk een klein half jaar meegelopen en ik ben daarna het lefgozertraject voor verzorgende IG gaan volgen. Na een klein jaar werd ik helaas ziek en moest ik stoppen met school, intussen ben ik weer ingestroomd en over zes weken gaat de vlag uit. Dan ben ik namelijk geslaagd voor het lefgozertraject.”

“Het is een veilige en warme omgeving waar je kan uitspreken wat je voelt, want je bent geen uitzondering.”

Perspectief op werk
Dorenda is tijdens de zomervakantie zonder het te weten gebeten door een teek en uiteindelijk met enorme hoofdpijn bij de eerste hulp beland, waar een virale hersenvliesontsteking werd gediagnosticeerd. “Omdat de klachten bleven aanhouden heb ik een second opinion aangevraagd. De arts vertelde dat het de tekenbeetziekten (TBE) is, hiervoor ben ik nog steeds onder behandeling. Op lange termijn is hersenschade nog niet bekend. Nu heb ik last van mijn korte termijn geheugen of ik kan soms niet op een simpel woord komen. Dat hangt ook samen met mijn energie.” 

“In de periode dat ik nog thuis zat, had ik heel fijn en goed contact met mijn manager Claudia. Hierbij gaf ik ook aan dat ik graag verder wilde na de adviezen van de bedrijfsarts te hebben opgevolgd, maar dat ik niet goed wist, hoe ik dit verder moest aanpakken. Claudia adviseerde mij om eens naar het traject Perspectief op werk te kijken en ik besloot dit traject te volgen. In het begin was ik nog wat afwachtend, maar je komt er al snel achter dat je met een groep gelijkgestemden bent. Het heeft een andere oorzaak dat je er bent, maar je loopt allemaal tegen je grenzen aan en je vindt het lastig om je pad te hervatten na of tijdens een ziekte.”

“Over zes weken gaat de vlag uit. Dan ben ik geslaagd voor het lefgozertraject.”

Veilige sfeer
Perspectief op werk is een traject van 5 workshops van elk drie uur en wordt begeleid door twee trainers. Dorenda vertelt hier over; “De workshop begon eerst met een gesprek, hoe gaat het met je en voel je je hier veilig om dit te benoemen? Er wordt goed gekeken naar het individu. Bijvoorbeeld wat jij doet om je grenzen aan te geven, je talenten en je valkuilen, maar ook hoe je communiceert en een stukje zelfontwikkeling. Het biedt structuur en een warm nest om na te denken of te voelen wat je kan en wilt. Dat voelt heel veilig. Je komt allemaal tot verschillende conclusies en voor mij was dit heel duidelijk; ik wil gewoon terugkeren en daar naartoe kunnen werken. Hiervoor heb ik een plan opgesteld en daarmee ben ik naar Claudia gegaan. Dit is wat ik wilde doen, met begeleiding van Claudia en de bedrijfsarts. Ik ben wel iemand die ergens vol voor gaat en dus ga ik ook snel over mijn eigen grenzen heen. Sinds het moment dat ik met mijn plan bij Claudia ben geweest zit ik in een stijgende en opbouwende lijn”

Hart voor de zorg
Dorenda vertelt hoe het na de workshop met haar gaat; Ik kom er nu achter dat ik altijd een zorghart heb gehad en deze wellicht genegeerd heb. Ik vind het contact met de doelgroep heel erg prettig en ik vind het erg fijn om iets te kunnen betekenen voor hen, hoe klein ook. Als is het maar een hand vasthouden of een praatje maken. Het geeft echt betekenis aan mijn leven zoals ik het wil. Het zijn de kleine dingen die het ‘m doen. Als ik iemand ‘s avonds naar bed begeleid, dan zegt diegene ‘welterusten’ en bedankt mij voor de goede zorg. Dat diegene dat uitspreekt vind ik zo bijzonder, dat maakt echt mijn dag. Eind maart ben ik klaar met lefgozertraject en ik heb zin om daarna lekker aan de slag te gaan.”